Sebastião Salgado, de humanist die “waardigheid zocht waar het gewone oog ruïne zag”
De Frans-Braziliaanse fotojournalist overleed op vrijdag 23 mei op 81-jarige leeftijd in Parijs. De Braziliaanse pers prijst unaniem het unieke perspectief van deze ‘meester van zwart en wit’, een onvermoeibare getuige van de menselijke conditie, toegewijd aan het milieu en de verdediging van inheemse volkeren.
“Icoon”, “meester” of “genie” van de fotografie, “grote pionier” en “inspiratiebron” voor generaties fotografen , “grote Braziliaan”, “monumentale nalatenschap” op zichzelf … Sinds de aankondiging van het overlijden van Sebastião Salgado, afgelopen vrijdag 23 mei, overleed op 81-jarige leeftijd in Parijs, waar hij woonde, aan leukemie, een gevolg van malaria die hij in 2010 in Indonesië opliep.
Folha de São Paulo volgt de reis van iemand die niet voorbestemd was voor fotografie. Hij werd geboren in 1944 in een klein dorpje in Minas Gerais (ten zuidoosten van Brazilië) en studeerde eerst rechten en vervolgens economie aan de Universiteit van São Paulo. Daarna ging hij bij het Ministerie van Economie werken. Als linkse activist ontvluchtte hij in 1969 de vervolging onder de militaire dictatuur (1964-1985) en kreeg politiek asiel in Parijs, waar hij uiteindelijk genaturaliseerd werd tot Frans staatsburger.
Salgado, een medewerker van de Internationale Koffieorganisatie, reisde regelmatig naar Afrika, waar hij begon met fotograferen met een camera die hij in 1970 van zijn vrouw kreeg . "Ik besefte dat momentopnamen me meer plezier gaven dan financiële rapporten", vertelde hij aan de krant.
Drie jaar later besloot hij zich volledig aan zijn passie te wijden. Als freelance fotojournalist deed hij onder andere verslag van de Anjerrevolutie in Portugal en de Onafhankelijkheidsoorlog van Mozambique. In 1979 ging hij bij het prestigieuze fotoagentschap Magnum werken.
Courrier International
